Orta Asya’da yaşayan Türkler sanat konusunda günümüzdeki gibi ya da dönemin Avrupa’sı gibi gelişmemişlerdir. Aslında gelişmemelerinin sebebi sanata herhangi bir isim verememeleri ve bu sanatı diğer toplumlar ile paylaşamamalarıdır. Yoksa Türklerin Orta Asya hayatı boyunca yaptığı sanat çalışmaları sonralardan öğrenilmiş ve başarılı bulunmuştur. Sanat faaliyetlerinin aynı zamanda işaretler içermesi, bilgi vermesi, parola gibi kullanılması da Türklerin zeki bir toplum olduğunun göstergesidir. El işlemesi, dokuma, duvara ve kurgana metal işlemeler ile sanat faaliyetleri başlatılmıştır. Bu sanat faaliyetlerine süsleme sanatları da eklenebilir. Süsleme sanatlarının da eski Türk toplumlarında kullanıldığına dair izlerle karşılaşılmıştır.

Ahiret inancı konusu ise günümüzde inanılana büyük benzerlikler göstermektedir. Ahirette hayatın devam edeceği inancı yaygındır. Bunun en büyük göstergesi ve kanıtı da ölülerini eşyaları ile birlikte gömmeleridir. Ahiret hayatında eşyaları ile birlikte yaşaması için ölüleri Gök Tanrının huzuruna yolcu ederlerdi. Ahiret hayatına inanılması ve ölümden sonra Tanrının cennetinde yaşamına devam edecek fikri neredeyse tüm Orta Asya Türk toplumları için geçerlidir. Uçmag olarak adlandırılan yer bugünkü Cennet kavramının eş anlamlısıydı. Uçmag’a uğurladık şeklinde tabir edilmesi ölümden sonra yeni yaşama inanıldığının ikinci göstergesidir.