R.Descartes’ın “Felsefenin İlkeleri” adlı eserinde geçen , “Düşünüyorum o hâlde varım.” düşüncesindeki özne anlayışının önemini 15-17. yüzyıl felsefesi açısından değerlendiriniz.

Descartes, duyularımızın ve ablama yetimizin bizi yanıltabileceğini söyler ve bunun da bizi şüpheye götürdüğünü belirtir. İnsanın düşünüyor oluşunu var oluşuyla ilgi olduğunu söyleyerek “düşünüyorum öyleyse varım” önermesine ulaşır. Böylece düşünen bir “ben”in olduğunu, var olamasaydım düşünemezdim ilkesini savunur.
Descartes, doğruluğundan açık seçik bir biçimde emin olduğu bu önerme ile şüpheciliğin hiçbir şey bilinemez şeklindeki tezini de çürütmüş olur. Bu durumda bilmek olanaklı olmaktadır.

15. ve 17. Yüzyıl felsefe düşüncesine geldiğimizde, bilindiği üzere bilimsel bilginin ön planda olduğu ve Rönesans ile birlikte yeni gelişmelerin yaşandığı bir dönem olmuştur. Bu dönemde bilimsel yöntemler aklın rehberliğinde kullanılmış, doğru ve güvenilir bilgiye ulaşmanın yolunun yöntemli araştırmalarla gerçekleşeceği savunulmuştur.

Bilgi insanoğlu için vazgeçilmez bir argümandır. Ancak her türlü bilgi her zaman doğru olmayabilir. Bilginin doğrulaması için bilimsel yöntemlerle sonuca ulaşılması gerekir. Burada Dercartes’in şüpheciliği ön plana çıkar. Her doğrulanmış bilgiden şüphe etmek ve bunu tekrar araştırmak bilginin kesinliği açısında elzemdir.

Öncelikle şüphe ile başlayan süreçte daha önce yapılan bilimsel çalışmalar tekrar gözden geçirilerek yeni sonuçlara ulaşılabilir veya bilginin doğruluğu tekrar teyit edilebilir.