Mevlana’nın “Hamdım, piştim, yandım.” sözüyle ilgili düşüncelerinizi paylaşınız.

Mevlana dini hayatımız ve kültürümüz açısından çok önemli bir yere sahip bulunmaktadır. Tüm dünyanın tanıdığı değerlerimiz arasında yer alan Mevlana’nın dillerde dolaşan çok önemli sözleri ve hikayeleri vardır. Mevlana Celaleddin-i Rumi’nin en önemli ve özlü sözlerinden biri olan ‘Hamdım, piştim, yandım’ genel itibariyle insanların yaşayarak ve deneyimleyerek olgunlaştığını ifade eder. Bu sözü Mevlana kendisi için söylemiştir.‘Hamdım’ kelimesiyle kendisinin gelişmeyen, sıradan bir kişi durumunda olduğunu ifade eder. İnsan doğduğunda, yeterince olgunlaşmamıştır. İnsanların kendisini geliştirmediği, Allah yolunda hayatını sürdürmediği sürece de her zaman ham olduğun ifade etmektedir. Yalnız yaşın ilerlemesi, olgunlaşmamışlıktan kurtulacak bir şey değildir. ‘Piştim’ kelimesi, tüm zamanının Rabbin yolunda geçtiği, ömrünün bu döneminde kendisini geliştirdiğini, ilim irfan öğrendiğini, tüm yaşamını ibadet ederek geçirdiğini anlatır. Yani artık olgunlaşmış Rabbin rızasını kazanmış bir duruma gelmiştir. ‘Yandım’ kelimesiyse artık gelebilecek son düzeye geldiğini, yaradan aşkıyla yanıp tutuştuğunu, Yaradan’dan başka hiçbir şeyle aklını meşgul etmediğini, dünyevi hayattan tamamen soyutlandığını ve artık ölmeye de her anlamda hazır olduğunu ifade eder.

Hz. Mevlana dış görünüşüyle her ne kadar da sıradan bir insan gibi görünse de, aslında kendisinden yüzyıllar sonra bile dünya insanlarının duygu ve düşünce iklimlerinde ufuklar açılmasına sebep olan bir hazinedir. Bu hazineye sahip çıkması gereken biz gençler Onu anlama ve Onu tanıma adına biraz daha fazla çaba göstermeliyiz.