Hangi durumlarda duygularınızı dışa vurma ihtiyacı hissedersiniz?
İnsan hisleri ve düşünceleri ile bir bütündür. Olaylar karşısında hislerin ve düşüncelerin değişkenliği ise insancıl tepkilerdendir. Ben hislerimi değiştiren ve aşırıya kaçan durumlarda hislerim belli etme taraftarıyımdır.
Örneğin çok sevdiğim birini kaybettiğimde acımı belirtmem gerekir. Bu gereklilikten çok doğal bir dışa vurumdur. Ya da çok sevdiğim birinin mutluluğunda benim de ona eşlik etmem ve sevincine ortak olmam gerekir buda çok doğal olan bir diğer dışa vurumdur. Temel olarak hisleri sınıflandırabiliriz.
Üzüntü, sevinç, sıkıntı, neşe, kızgınlık, öfke, nefret, bağlılık… Gibi.
Hayat içerisinde kayıplar yaşadığımda üzüntümü belli eder ve dışarı yansıtırım. ( ki bence ölüm dışında hiçbir acı uzun uzadıya üzülmeye değerdir. Bilinmelidir ki dünyada yalnızca ölümün çaresi yoktur. )
Başarılarım karşısında sevinçli olurum örneğin bir sınavda elde ettiğim başarının bana yaşattığı sevinci dışa vururum.
İçine düştüğüm ya da sebepsiz yere de olsa bulunduğum sıkıntı durumunu eşimle dostumla paylaşırım ve ona çözüm ararım.
Güneşli günler beni sadece varlığı ile neşelendirir ve karşılığında günün güzelliğinden bahsederim neşemi gösteririm.
Kızdığımda ve öfkelendiğimde bunu sebep olan kişiye ya da maddeye karşı gösteririm. Ancak kontrolsüz öfke nöbetlerinden kaçınırım.
Aileme ve sevdiklerime karşı duyduğum bağlılığı onlara hal ve tavırlarımla gösterir yine duygularımı yansıtmış olurum.