İyi bir insan olmak hepimizin isteği. Belki de kimimiz iyi olduğunu düşünüyordur bile. Yapılan hatalar yanlışları maalesef çabuk unuturuz da yaptığımız iyilikleri unutmayız. Ben buna bağlıyorum. İnsan yaptıkları iyilikleri anlata anlata bitiremezken yaptığı kötülükleri ama gerekliydi diye birde üstüne mum dikerek bahane uydurmaya çok hevesli. Hepimiz için söylüyorum. Kendimde dahilim buna. İyilikten bahseden kimi gördüysem kendini övme, yüceltme peşinde. Yahu sen yap iyiliğini yine ama bilmesin kimse. Allah zaten seni yüceltecek neden bir karşılık arar oluyorsun ki? Hem iyilik yaptın da bunun dillendirmen neticesinde o insan duymayacak mı? Peki onun kırılan gönlü ne olacak? Yaptığın iyiliğin bir anlamı kalır mı? Bence iyi bir insanın ilk özelliği çenesini tutuyor olabilmesidir. Yaptığı iyiliği gizli yapmasıdır. İyilik yapmadan zaten iyi bir insan olunmaz o ayrı. O temel özellik. Sonrasında ise hoşgörülü olmalı, saygılı olmalı, merhametli olmalı, dinlemeli, anlamalı. Yeri geldiğinde karşı tarafın kötülüğüne dahi sabretmeli. Bir şans daha vermeli her seferinde. Olur da yaradan ona merhamet etmediğini görmesin. Sabrı tükendiğinde de kendisine zararı dokunmaması adına uzaklaşmalı ondan.
İyi insan sorumluluklarını yerine getirmeli. Kızmamalı kimseye. Aksi davranmamalı. Olayları daha sakin bir gözle incelemeli. Kendisine verilen emanete sahip çıkmalı. Emin olunan güvenilir bir kişi olmalı. Dedikodu yapmamalı, kimsenin hakkında zan da bulunmamalı iyi insan. Sadece kendini haklı görmemeli. Hata kabul etmeli. Öz eleştiri yapmalı. Hatalı olduğunu düşündüğü durumları da düzeltmeye çalışmalı. Nefsini hep yermeli. Mütevazi olmalı…