“İyilik eden iyilik bulur.”

İyilik kavramını hayatımızda tatbik etmek için olan gayretimiz vicdani sorumluluk çerçevesinde hepimizin gerekli gördüğü durumdur. İyilik yapmak isteriz ki bunun karşılığının mutlaka olacağı inancındayız. Tabi bu karşılığın beklenilmesi anlamına gelmemelidir. Yani karşılık bekleyerek bir iş yapıyorsak bu iyilik sayılmaz. Bizler karşılığının sevap olarak aldığımızı dini olarak düşünürüz. O nedenlerdir ki iyilik eden iyilik bulur sözü söylenmiştir. Yani karşılığının Allah tarafından bize iyilik olarak verileceği bir gerçektir. İnancımızın bize emrettiği sorumluluk iyilik yapmak, kötülüklerden de uzak durmaktır. Hem iyilik yaptığımızda çevremizce iyi tanınır ve bize karşı oluşan görüşlerin neticesinde ikili ilişkilerimiz de iyi yönde olur.

Bizler iyilik yaptıkça çevremiz güzelleşir. Her insan yaşadığı çevre içerisinde ki kötülüklerden yakınır ama kimse bunu iyilik yaparak aşacağını düşünmez. Hem sadece iyilik yapmak değil ona niyetlenmemiz dahi yetebilir. Kin, nefret ve düşmanlık beslemek yerine iyi niyet sahibi olursak kimseyi yanlış anlamayız. Art niyet aramayız kimsede. Bizlere karşı yaptıkları hata ve kusurlar bunu yapanların sorunu olarak düşünmeliyiz. Bunun kendimizle alakası olmaması için bizlerin, bize kötülük yapılsa dahi iyilik yapması gerekir. Kötülüğe karşı iyilikle muamele etmek, karşı tarafı kötülük yaptığına utandırmayla ve onun bu davranışı bir daha sergilememesiyle sonuçlanır. Ancak kötülüğe kötülük yaparak cevap verirsek düşmanlık artar, kimse kimseyi anlamaya çalışmaz.