Osmanlı Devleti’nde edebiyat neden üç ayrı kolda gelişmiştir? Düşüncelerinizi söyleyiniz.

Osmanlı Devleti kuruluşundan sonra fetihler ile Anadolu’dan sonra Balkanlar ve Afrika’ya kadar yayılan bir imparatorluk haline dönüştü. Diğer coğrafyalara yayılmanın sonucu olarak resmi dili Türkçe olmasına rağmen imparatorluğun bünyesinde bulunan arapça ve farsça gibi diğer dillerden birçok kelime edebi metinlerde yer almıştır.

Kullanılan kelimelerin farklılığı gibi nedenlerde dolayı Osmanlı Devleti’nde Edebiyat divan, halk ve tasavvuf olarak 3 ayrı koldan devam etmiş ve gelişme göstermiştir. Anadolu’da Arap ve İran edebiyatının etkilenilerek 13.yy’da ortaya çıkan Divan edebiyatı Allah aşkı, maddi aşk ve dünya zevkleri gibi konuları işlemiştir. Baki ve Fuzuli gibi önemli şairlerin katkısıyla 15. ve 16. Yy ‘da Divan edebiyatı en parlak dönemini yaşamıştır.

15. yy’da Hacı Bayram Veli, Akşemseddin, Kaygusuz Abdal, 16. yy’da ise Şeyh İbrahim Gülşeni, Ümmi Sinan ve Pir Sultan Abdal gibi önemli isimler tarafından dini ve felsefi konular işlenerek tekke edebiyatı olarak da bilinin bir diğer Osmanlı Edebiyatı kolu tasavvuf edebiyatıdır. Bu tür edebiyat eserleri daha çok Bektaşi ve Mevlevi tarikatları mensupları tarafından geliştirilmiştir.

Osmanlı edebiyatının bir diğer kolu eski Türk edebiyatının devamı olan halk edebiyatıdır. Bu edebiyatın en önemli türleri destanlar, türküler, masallar, ağıtlar, halk hikâyeleri ve manilerdir. Köroğlu, Karacaoğlan gibi önemli ozanlarının halk arasında konuşulan Türkçe ile çalıp söyleyerek geliştirdiği eserler günümüze kadar ulaşmış ve günümüz Türkçesi ile de anlaşılmaktadır.