Sizce anne ve babalar çocuklarıyla iletişim kurarken nelere dikkat etmelidir?
İletişim anne karnında başlar. Duyduklarımızla başlayan bu etkileşim vücut dili, yazılı ve yazısız tüm materyallerle ölüme kadar devam eder. Ebeveynler dünyaya getirdikleri çocuklarını şekillendirirken çeşitli iletişim yöntemleri kullanırlar. Çocuğa kimi aileler katı, baskıcı bir ortam sunarken kimileri de yeterli ilgiyi göstermemektedir. Bu iki örnek de doğru davranışı yansıtmamaktadır. Anne ve babalar çocukla iletişime geçerken çocuğu suçlayan sen dili yerine sağlıklı bir iletişim kurulmasına ortam hazırlayan ben dilini tercih etmelidirler. Herhangi bir hata karşısında anne ve babalar çocuğun davranışına neden olan etmenleri göz ardı ederek suçlayıcı bir tavır sergilerlerse bu durum adalet duygusunu sarsarken çocuğu özgüveni yitik bir birey haline getirir.
Yetişkinlerin karşılıklı iletişimde düştükleri en büyük hatalardan biri de karşılarındaki alıcının gelişimsel özelliklerini dikkate almamalarıdır. Ortaya koydukları onaylanmayan her davranış için bir ceza düşünürken olumlu, kabul gören davranışları ödüllendirme konusunda katı bir tavır içerisine girebiliyorlar. Çocuğa ceza verirken onu cezaya alıştırmak yanlış davranışı ortadan kaldırmak yerine davranışın tekrar etme sıklığını arttırır. Anne, baba ve çocuk arasındaki iletişim sözcüklerle sınırlı değildir. Söylenen tatlı bir sözün yanında omuza dokunan bir el, göz bebeklerinin içine bakan bir çift göz ebeveynlerin çocuklarına verdikleri güven hissini ömür boyu arkalarında hissetmelerini sağlar. Aileler tüm pedogojik bilgilere sahip olsalar da kendilerinin de çocuk olduklarını unutmamaları gerekir.