Uygurlar Dönemi’nde tıp alanında yaşanan gelişmeler hakkında bilgi veriniz.
Uygur Türklerinde tıp alanında yaşanan gelişmelerin temeli dini inanışların önemli rol oynadığı İslam öncesi Türk topluluklarının uygulamalarına dayanmaktadır. Hastalıkların teşhis ve tedavisinde yetkili olan şamanlar tedavi ayinleri sırasında ateş kenarına yatırdıklar hastalara müzik eşliğinde büyüler uyguluyordu. Yapılan tedavi esnasında bir hayvan kurban edilerek hastalığın hayvana iletildiğine inanılırdı.
Şamanlardan sonra maddi tedavi yöntemleri uygulayan otoçi ve emçi adı verilen verilen hekimler, şamanlarında kullandığı bitkisel yöntemleri geliştirerek halk tıbbı uygulamasının oluşmasını sağlamışlardır. Hastadan kan almak, ilacı suya karıştırarak hastaya içirmek, kulağa sıvı ilaç damlatmak, toz hale getirilmiş ilacı hastanın boğazına üflemek gibi yöntemler Uygurlar döneminde yapılmış tıbbi tedavi yöntemleridir.
Yoğurt, süt, baharat çeşitleri, yumurta ve balık safrası gibi birçok hayvansal ve bitkisel madde et suyu, bal, gibi besinlerle karıştırılarak gıda olarak kullanılan meyve ve sebzeler belirli ölçülerde hastalara ilaç olarak verilirdi. Uygurlar Döneminde ilaçlı tedavinin yanı sıra akupunktur gibi ilaç dışı tedavi yöntemlerine rastlamak da mümkündür. Diğer yandan Uygur figürlerinden o dönemlerde hacamat ve dağlama yapıldığı da anlaşılmaktadır.
Baş ağrısı, puslu görme, göz yaşarması, körlük, nezle, burun kanaması, ağız ve diş hastalıkları, nefes darlığı, kulunç, ayak hastalıkları, mesane hastalıkları, eklem çıkıkları, akıl hastalıkları ve kadın hastalıkları Uygurlar Dönemi’nde görülen tıbbi terimlerdir. Uygurlar Dönemi’nde tıp eğitimi manastır, tıp okulu ve hastane görevi gören kurumlarda verilmekteydi.