Çevremde çok fazla insan yok aslında. Varsa da ben göremiyorum. Yanlış anlaşılmasın kimsesiz bile olsam evet üzülür ama şikayetçi olmam. Bu sakın bir şikayet olarak algılanmasın. Belki de kendim eliyorumdur etrafımda ki kişileri. İnsan seçmek evet yanlış biliyorum ama bu kötü huyumdan da vazgeçemiyorum. Bir yanlışla aynı ortamda bulunamıyorum. Kızdım mı bir kere bir daha ısınamıyorum. Şartlamıyorum kendimi. Çok istiyorum aynı kişiyle eski muhabbeti yakalamayı. Aynı seviyelere çıkıp tabiri caizse kaynatmayı. Huy bu istemediğin şeyleri hissettiriyor insana. Hem neden istemeyim ki kimseyi kalabalığı seven biri olarak ? Yalnız yemek yemekten bile hoşlanmayan biri mi istemeyecek kimseyi ? Belki de düzeltilmesi gereken birkaç psikolojik rahatsızlık..
Asıl birde kendi yanlışlarına bakıp hatalarını gördükten sonra kendinden de uzaklaşma isteği başlayınca anlıyor insan kendini bile terkedebileceğini. Kendini terkeder mi insan demeyin hiç. Uzaklara dalıyorsanız yağmurlu serin bir akşam, sizden uzaklaşan sizi izliyorsunuz demektir.
İşin özü çevremde ki insanları mutlu edecek tek bir davranış sergilediğimi düşünmüyorum. Varsa da haberim yoktur. Bilmeden yapmışımdır.