Mahallemizin en eğlenceli yeri kavak ağaçlarının altıydı. Burası tam bize göreydi çünkü ağaçların gölgesinde birçok oyun oynayabiliyorduk: saklambaç, körebe, yakan top, çelik çomak, mendil kapmaca… Zaman zaman annelerimiz de toplanıp piknik yapmak için buraya gelir hatta çoğu zaman bizim oyunlarımıza katılırlardı. Bir gün, bizim için çok değerli olan bu alana alışveriş merkezi yapılacağı haberini aldık. Gölgesinde eğlendiğimiz kavak ağaçları kesilecek, yerlerine kocaman bir beton yığını dikilecekti. İşin üzücü yanı çevremizde zaten birçok alışveriş merkezi olmasıydı. Hep birlikte oyun alanımızı nasıl kurtarabiliriz diye düşünmeye başladık.
Biz çocuklar olarak birşey yapamayacağımıza karar verdikten sonra mahallenin büyüklerinden yardım istemeye karar verdik. Hep birlikte muhtara doğru yola koyulduk. Muhtara duygularımızı anlattık. Oyun alanımızın yok olmasını istemediğimizi söyledik. Bizim için bişeyler yapmasını rica ettik. Muhtar bize yardım etmek için mahalle halkını kahvede toplamaya karar verdi.
Akşam olmuştu tüm mahalleli kahvede toplandı. Büyüklerimizde istemiyordu etrafta çokca AVM varken yeni bir tane daha yapılması. Herkes düşüncelerini söylerden en çok beğenilen Mehmet amcanın fikri idi. Boş arsada eylem yapacaktık. AVM yapılmasını protesto edecektik. Buraya AVM yapılırsa burayı kullanmayacağımızı, hiç kimseninde buradan alışveriş yapmasına müsaade etmeyeceğimizi bağıracaktık.
Ertesi gün hiç vakit kaybetmeden pankartları hazırladık. AVM inşaatını yapacak kişiler geldi. AVM yi protesto ettiğimizi oradan alış veriş yapmayacağımızı söyleyince projeden vazgeçtiler. Sonunda kazanan biz olmuştuk. Oyun alanımız ve ağaçlarımız bize kalmıştı. Çok mutluyduk.