Bilindiği üzere eskiden yazı ya da başka bir kayıt aracı yoktu. Şu günlerde neredeyse her türden iletişim ve aktarımımızı iletişim araçları ile ya da kitle iletişim araçları ile yapmaktayız. Yüksek terabaytlar dolusu medyatik hafızası bulunan devasa cihazlarımız ve trilyonlarca basılan kitabımız var. Anayasalarımız, gelenek ve göreneklerimizin anlattığı yerel ana yasalarımız var. Bunların tamamı insanlar ve medeniyetler arasında bilgi, inanç, deneyim ve kültürel etkileşimin aktarımını sağlıyor. Fakat eski zamanlarda böyle alternatifler yoktu.
İnsanlar sadece ve sadece birbirleri ile yüz yüze görüştüklerinde birbirlerinden bir şey öğrenebiliyorlardı. Ne var ki birbirleri ile yüzyüze görüşme olayı ise insanlar için çok zordu. Bundan dolayı da oldukça nadir gerçekleşirdi. Çünkü örneğin ulaşım araçları yoktu. İşte o zamanlarda insanlar toplu bir şekilde görüşmelerin sağlandığı ticaret bölgelerinde, büyük ayin ve dini törenlerde birbirlerine alışkanlıklarını kazandırırlardı ve babadan oğula denecek tarzda bu alışkanlıklar aktarılarak bir kültür haline getirilmeye çalışılırdı.