“Hiçbir gemi bizi bir kitap kadar uzaklara götüremez.” sözüyle ilgili duygu ve düşüncelerinizi katılımlı konuşma yöntemini kullanarak anlatınız.

Bu günlerde herkes gitmek istiyor
Küçük bir sahil kasabasına
Bir başka ülkeye, dağlara, uzaklara…

Diye başlayan Can Yücel’in gitmek şiiri,

Ben her bahar aşık olmam ama
Her bahar gitmek isterim.
Gittiğim olmadı hiç.
Ama olsun… istemek de güzel.

Diye son buluyor. Her insan kendini okuduğu şiirlerin bir tanesinde mutlaka bulur. Konu gitmek olunca bende kendimi bulduğum şiirden paylaşayım istedim. Şairin dediği gibi herkes gitmek istiyor. Nereye olduğunu kendi bile bilmez insanın. Gitmek olsun da neresi olursa olsun. Şehir veya başka bir durum ne derseniz deyin bizi bunaltan onlarca sebep var. Sıyrılıp gitmek istediğimiz sorumluluklar o kadar çok ki.

Gitmeye karar verdin mi bir de yolculuk yapacağın durum nasıl olmalı onu belirlemelisin. Hayali mi gerçek mi ? Ne fark eder ki hele bi git de. hayali de olsa o hissi yaşadın mı o sana yeter. Bizler gerçek dünyanın esiri olmuşuz. Hep gerçekler de saklı değil ki mutluluk. Nasıl olacak ki bu hayali gitme ? Hemen anlatayım. Kitapla..
Hiçbir geminin bizi bir kitap kadar uzaklara götürememesi nedendir sanırsınız. Kitapta duygular saklıdır. Siz okudukça açığa çıkar. Siz okudukça hissedersiniz. Gerçekte yaşşayamayacağınız hazzı yaşarsınız da bana neler oluyor dersiniz. Abartmıyorum. Durumun farkına varmış ki yazar böyle söylemiş. Çok da doğru söylemiş. Hemde öyle uzaklara götürür ki sizi ne kaybolduğunuzu düşünürsünüz ne de dertlerden uzaklaşamadığınızı. O gittiğiniz yerde düşüneceğiniz tek şey kendinizi bulduğunuz olacaktır.

Biz de gidelim mi ? Geç bile kaldık bence. Bu uğraş bu koşuşturma bitermi sanıyoruz. Belki de hepimiz farkındayız gitmemiz gerektiğinin. Önemli olan gidebilmeyi başarmak. Öyle ya gerçekle işimiz yok bizim kitaplarımızla gideriz biz. Gidelim..