“İyilik eden iyilik bulur.” atasözünden ne anlıyorsunuz?

Her insanın vicdanı kendi polisidir yazarken emniyet müdürlükleri, burada insanların vicdanına güvendiğini ve hata yapmalarını engelleyecek yegane gerçek olduğundan bahsetmek istemiştir. Öyledir de. Her insan yapacağı yanlış bir işten dolayı vicdanı rahatsız olur. Vicdanı vesilesi ile yaptıysa o yanlışı ya pişmanlık duyar düzeltmeye gayret eder yahut yapmadıysa yapmaktan vazgeçer. Kötülük yapmak ne kadar insan vicdanını rahatsız ederse iyilik yapmak ta o kadar rahatlatır. Vicdani bir sorumluluğu yerine getiren her insan ayrı bir haz duyar. Tabi sadece vicdani sorumluluğu yerine getirmek için iyilik yapmak olmaz. İyilik, insana insan olduğu için değer vermenin de gereğidir aynı zamanda. Bizler her insana iyilik yapmak istemesek de bu sorumluluktan kaçarak yaşamayız. İyilikten anlamaz o nankör şeklinde ki ithamlarımız bizim değerimizi eksiltir.

İyilik eden iyilik bulur atasözü ile de anlatılmak istenen, her iyiliğin karşılığının mutlaka iyilik olacağıdır. Burada anlaşılması gereken iyilik yaptıktan sonra karşılığını iyilik olarak beklemek asla değildir. Bunun söylenmesinde ki asıl amaç o veya bu şekilde, bu dünyada veya ahirette karşılığının kesinlikle iyilik olacağı şeklindedir. Zaten karşılık beklenerek iyilik yapılıyorsa o da iyilik sayılmaz. Kendi çıkarını gözeten biri için bu iş çıkarcılıktan başka bir şey değildir. Kimse biz ona iyilik yaptık diye bize muhtaç değildir. Bizlere yapılan iyiliğin de karşılığını vermek zorunda değiliz düşüncesi çıkabilir buradan. İşin o boyutu bize bağlı. İster iyilik yapana iyilik yaparız istersek de tepkisiz kalırız. Kimse bizi zorlayamaz bu konuda. İyilik yapan kişiler bile.