120 filminde askerlerimize cephane taşıyan çocuklardan biri olduğunuzu hayal ederek defterinize, yukarıda okuduğunuz metnin özelliklerine uygun bir metin yazınız.
Hepimiz aslında o günlerde yaşamayı hep merak etmişizdir. Biz orada bulunsak bu kadar cesur davranabilir miydik diye sorarız kendimize. Hayretler içerisinde izlediğimiz filmlerde ya da okuduğumuz kitaplarda ki o kahramanlardan biri olmayı istemişizdir hep. Kahraman olmak da özendirici evet ama bizler vatanın ve milletin öz değerlerini savunmak için bir işe yarayabiliriz düşüncesiyle istemişizdir. Vatanı savunanlara yaşımız küçükse de yardımcı olmak istemiş, şerefli üniformaların büyük gelmesine aldırış etmeden giymek istemişizdir. Her Türk vatandaşı bugün bu bilinçle büyüyor aslında. Atatürk’ün gençlerin emaneti koruyabileceğini düşünmesi boşuna değildir o yüzden. Bizler tarih okumalı daha da bilinçlenmeliyiz. Eksiğimiz çok.
Tarihten ders çıkarırsak günümüze ışık tutabilir gelişen olayları daha rahat kavrayabiliriz. Bu sayede kendi fikrimizi geliştirir başka fikir ve düşüncelerin tesiri altında kalmamış oluruz. Her fikre her düşünceye elbette saygı duymalıyız. Ancak bizlerden istenilen kendi fikrimizi geliştirmektir. Kurtuluş savaşı veya o dönemin gerçekleşen diğer savaşları zamanında yaşamadık. Bu nedenle cephede askerimize yardımımız dokunmadı. Ancak günümüzde ki savaşları çatışmaları anlarsak günümüzün şartlarında oluşan cephelerde yardıma koşabilir merminin en ağırının altına girebiliriz. Günümüzde kahraman olmak da zor bu yüzden. Biz niyetimizi kahraman olmak için değil de vatan sevdası için yaparsak daha hayırlı olur. Bir internet fenomeni olmayı arzulamak yerine bunu istememiz bize tarihimizin yüklediği zorunluluk ve önemli bir görevdir.