Türkler 14. Yüzyılda Avrupa topraklarına ayak bastıktan sonra çok kısa bir zaman içerisinde Avrupa kıtasının büyük bir kısmını fethederek çeşitli millet ve kültürlerden bölgeleri hâkimiyetleri altına almışlardır. Osmanlıların Rumeli topraklarına ayak bastıkları tarih olan 1352 senesinden itibaren ise iskân siyaseti başlamış ve böylelikle de Avrupa topraklarında varlıklarını göstermişlerdir.
Osmanlı Devleti’nin Rumeli’de Teşkilatlanması
Osmanlı Devleti Rumeli topraklarını fethetmeye başladıktan hemen sonra hem devlet teşkilatını o bölgelerde kurmaya başlamış hem de devletin gücünü ve varlığını ortaya koyan Türklerin, yeni fethedilen topraklara hızla yerleşmeleri ve yeni yerleşim yerleri açarak o bölgelerin Türkleşmesine imkân hazırlamıştır. Devlet bu iskân siyasetini uygularken bir taraftan sürgün yöntemini kullanırken bir yandan da gönüllü olarak gelen kişilerin emniyetlerini sağlamak ve onlara toprak temin etmek amacıyla tımar sistemini de Rumeli bölgesinde uygulamaya başlamıştır.
Rumeli’ye Türk Göçleri
Sürgün yöntemi ile yapılan yerleştirmelerde cezai bir maksat söz konusudur. Aşiretlerin ya da insanların bulundukları topraklarda huzursuzluk ve isyan çıkarmaları, bu isyanlara katılmaları engellenmeye çalışılmıştır. Ayrıca hâkimiyet altına alınan topraklarda ıssız ve kıraç yerlerden göçürülenlerin daha verimli topraklarla ve işlerle uğraşmaları böylelikle de istihdam ve tarımsal faaliyetlerinde artması amaçlanmıştır. Ayrıca Osmanlı Devleti fethedilen topraklara Türk ailelerini yerleştirdiği gibi bu bölgelerden olan insanları da Rumeli’de güveliği sağlamak amacıyla bir yerin savaş ile alınmasından sonra o bölgenin hâkim ailesi ve yönetim kadrosu herhangi bir isyan hadisesinin önlenmesi amacıyla Anadolu’ya göç ettirilmişlerdir.