Şiirin ezgi ile söylenmesinin o şiire nasıl bir katkı sağlayacağını düşünüyorsunuz?
Şairler şiirlerini yazarken ne düşünüyor bilmek isterdim. Bu kadar duygu yüklü ne yaşıyorlar o anı yaşamak bilmek isterdim. Şair olmanın zorluklarını ayrı düşünebiliriz ama yaşadıkları hazzın güzelliği kesin. Öyle bir duygu yoğunluğu olmasa yazabilirler mi o kadar dizeleri. Hem de hepsi birbiriyle bağlantılı birbiriyle uyumlu, çok zor. Yani bir şey hissetmeden yazılabilecek mısralar değil. Bakmayın gelişi güzel yazılan gazete köşelerinde ki o komik duruma düşülen mısralara. Ben onlara edebiyatın katili diyorum. Hem kendilerini komik duruma düşürüyorlar hem de edebiyata saygısızlık yapıyorlar farkında değiller. Kimileri ise kendini sanatçı olarak adlandırıp saçma sapan söz dizelerinden anlamsız duygusuz bir çok kalabalık kelime sıralıyor. Sonra da aynı saçmalıkta ki ezgiyle bize sunuyor. Acı ama yiyoruz bu zokaları. Kanıyoruz her kulağa güzel gelen ezgilere. İçeriği boş saçma cümleler topluluğuna. Halbuki şiir öyle mi. Yazarının yaşadığı duygusal yoğunluk ve hisleri var içinde. Bir de ezgiyle buluştu mu o zaman gör türkü neymiş.
Şiirin ezgi ile söylenmesinin bize sağladığı katkıların yanı sıra birde ezginin şiire olan katkısı var. Bir kere köşede kalmış, zamanın değişimine yenik düşmüş, unutulmaya yüz tutmuş önemli şiirleri gün yüzüne çıkarıyor. Onlar ezgi ile karışınca öyle güzel türküler çıkıyor ki ortaya kapılıp gidiyoruz. Dinlemekten kendimizi alamıyoruz. Kimse zorlamıyor. Satılıp kar etme amacı gütmediğinden mi bilinmez ama anonim olarak da adlandırdığımız her güzel şiirin ezgiyle buluşmuş hali bizi gösteriyor.