Arkadaşlarımın çokluğu ile övünmem. Okuduğum kitapların çokluğu ile övünürüm demek istiyorum. Fazla abartmıyormusun diye söylenenleri de davet ediyorum buyrun sizde okuyun. Arkadaşım yok kimse beni anlamıyor diye düşünüp üzülmenize gerek yok. Kitap size en yakın dostunuzdan iyi gelir kimi zaman.. Her zaman için kullanamam bu sözümü. Olur ya en yakın arkadaşlarıma ayıp etmek istemem.
Arkadaşlarımla nasıl tanışmıştım aktarayım önce. Aynı espirilere güldüğümüz aynı ortamlarda ,birbirimize olan karşılıklı muhabbetle başladı tanışmalar. Sonra dedim ki ne güzel bir arkadaş. Bazısı demez hisseder. Devamlı aynı ortamda buluşup şakalaşır. Kendi hayatından bir parça görür artık. Aileni görmezsin o kadar. Arar sorar değer verirsin. Ya kitap ? hadi onunla da nasıl dost olacağımıza bakalım.
Önce koklamalıyız sayfalarını. Sarılmalı göz göze gelmeliyiz. Kısa bakışmalardan sonra şakalaşma safhasına geçmeliyiz. Öyle abartı demeyin ondan soğumak demek bir daha yüzüne bakmamanız demek. Tabi onunda size bakmaması demek. Artık derdini dinleyebiliriz. Bize neler anlatıyor açıp bi okuyalım. Nasıl ama derdini anlatırken bile senden birşey beklemiyor onu dinlemen ona yetiyor bak. Sen birde senin derdini dinlediğinde gör onu. Sana senden çok üzülecektir eminim. Sayfalarında yaşlar belirecek ağlayacaksınız karşılıklı. Mutlulukları saymıyorum bile. Ağaç altında gülüşmeleriniz etrafta ki dostlar kıskandıracak. Ha birde vefalıdır kitaplar. Sen onu bırakmadıkça bırakmazlar seni. Anlamadan ön yargılı davranmazlar. Önce dinler sonra anlar sonra sana fikir verirler. Al o fikirleri düşün. uygulayıp uygulamamaya sen karar ver.