Toplumsal yaşamda insanların sizi anlamadığını düşündüğünüz zamanlar oldu mu? Düşüncelerinizi paylaşınız.
İnsan ruh ve bedenden meydana gelen karmaşık ve karışık bir yapıdır. Bir organı bir uzvu anlamak için onu kesmek ve mikroskop altında incelemeniz gerektir. Ruhu anlamak ise bedeni anlamaktan daha zordur. Bedeni kestik mikroskobun altına koyduk anladık ama ruh için ne yapacağız ruh gözle görülen elle tutulan bir şey değildir ki kesip inceleyelim? Nasıl edeceğiz de anlayacağız bu içerde gizli kalan maddeyi?
Ruhu anlamak ise insanın içine kapı aralamaktan geçer. Kapıyı aralamak için kelamını dinlemek neşesinin sevincini bilmek, önemsediği noktaları sentezlemek gerekir. Kendi açımdan anlaşılmak ise hala çok karmaşık diyebilirim. İnsanın çıkar ilişkileri her evrede baş gösterirdir devirde yaşamanın etkisi olsa gerek diye düşünüyorum insan anlaşıldığı kadar anlama çabasına giriyor artık. Beni anladığın kadar anlarım diyen birçok insan var. Bu insanlar bu çıkar çatışması içinde birbirini anlar mı? Hayır, bana göre bu şekilde anlaşılmak mümkün değildir. Empati kavramından sıklıkla bahsederiz. Empati hakkında bildiğimiz en büyük yanlış ise kendini başkasının yerine koymak olduğudur. Empati bir başkasının acısını anlamak acını yerine koymaktır kendini.
Her hayatın dinamikleri farklı kederleri ayrı. Aynı sofrada ekmek yemek yetmiyor ömrü anlamaya. İşte tam da bu yüzden edebiyat var şiir var sanat var. İnsanın anlamı arama ve kendini ifade etme çabasından doğan olgular bunlar. Ne kadar başarılı olduğunu tartışmak için de yine insan bunları birer bilim haline getirmiştir. Ne karmaşık bir sorunsal değil mi?